Ik bleek het helemaal mis te hebben. En niet een keer, maar meerdere malen achter elkaar. Want ja, ik dacht de afgelopen jaren toch echt….
Ik dacht echt dat het aan mij lag dat mijn vriend porno keek. Ik was niet aantrekkelijk genoeg en mijn karakter had naar mijn idee ook veel te veel minpunten. Elke keer als mijn vriend een terugval had vertelde ik mijzelf dat het aan mij lag. Als hij een betere vriendin had gehad….
Ik dacht echt dat ik degene was die de verslaving van mijn vriend zou kunnen stoppen. Als ik heel hard zou werken, hem nauwlettend in de gaten zou houden en hem alles zou geven wat zijn hartje begeerde, dan zou de verslaving vanzelf stoppen….
Ik dacht echt dat alles wat ik voelde, wilde en dacht niet meer belangrijk was. Naar mijn idee stelde ik mij aan en kon het niemand iets schelen hoe het met mij ging. Ondertussen vertelde ik mijzelf ook regelmatig dat alles wat ik dacht en voelde flauwekul was….
Ja, en toen ontdekte ik het afgelopen jaar opeens hele andere dingen, in de individuele- en relatie-therapiegesprekken met Marianne.
Ik ontdekte dat de oorzaak van het pornogebruik van mijn vriend niet lag in mij, maar in zijn eigen verleden. De nare, onverwerkte gebeurtenissen in het leven van mijn vriend deden hem steeds weer wegvluchten. Wegvluchten naar de porno. In de porno voelde hij zijn eenzaamheid en diepe pijn heel even niet.
Ik ontdekte dat mijn vriend mij echt aantrekkelijk vond en dat hij mijn karakter juist waardeerde. Hij wilde mij echt liefhebben, maar wist niet hoe dit moest. Hij wist ook niet hoe hij zichzelf moest liefhebben.
Ik ontdekte dat ik de verslaving van mijn vriend nooit zou kunnen stoppen door te vechten, te jammeren of te controleren. Ik maakte het zo alleen maar erger. Ik nam de verantwoordelijkheid van mijn vriend over en legde de verantwoordelijkheid voor de zorg van mezelf aan de kant. Zo werkte ik mezelf kapot in de tuin van mijn vriend, terwijl mijn eigen tuin steeds meer verwilderde.
Ik ontdekte dat alles wat ik voel, wil en denk wel degelijk belangrijk is. Mijn gevoelens, wil en gedachtes vertellen mij en anderen wie ik ben. En ik ben evenveel waard als elk andere persoon op deze wereldbol. En elke andere persoon op deze wereldbol is evenveel waard als dat ik ben. Wij zijn immers mens.
Deze ontdekkingen hebben mij gebracht tot de kern, mijn grote groeipunt; liefdevol zijn voor mezelf. Ik mag liefdevol zijn voor anderen, maar moet dat ook voor mijzelf zijn. Dit betekent dat ik goed voor mijzelf moet zorgen, mijn grenzen moet aangeven en binnen deze grenzen ook goed kan genieten van anderen.
Ik mag ook liefdevol zijn. Er gewoon zijn. Niets meer, niets minder. Wetend dat ik gedragen word door de Liefdevolste ‘IK ZAL ER ZIJN’.
Ik heb je in de afgelopen 3 blogs meegenomen in mijn proces van herstel en groei. Ik wens jou ook een proces van groeiend herstel toe. Dat je durft te ontdekken hoe jouw eigen tuin eruit ziet. Wanneer je geknakte planten, onkruid en verwelkte bloemetjes treft, geef niet op! Zoek hulp en ga samen met de ander in je tuin aan de slag. Verzorg de bloemetjes van je hart. Verwijder het onkruid dat je beklemd. Zie op de zon die je verwarmt. En weet: op een dag staat jouw tuin er prachtig bij, groeiend, bloeiend en omarmd met liefde.
Liefs, Erla
